Deze blog verscheen in februari 2022 als artikel in het blad Tijding van de IZB.
Ze is geboren in het Zeeuwse Oostkapelle, deed HTS-bouwkunde, verhuisde vanwege de liefde naar Lelystad. Daar woont ze met man (docent aardrijkskunde) en twee zoons (16 en 12) in een voor Flevolandse begrippen wat oudere nieuwbouwwijk. In het dagelijks leven begeleidt ze, vanuit haar eigen bedrijf, kopers van een nieuwbouwhuis. Maar de omschrijving van Annemieke van den Dool-Dekker (38) is niet compleet zonder haar grote passie te noemen: het kerkelijk kinderwerk.
Met zo’n schoonfamilie kan het ook moeilijk anders, lacht ze. ‘Bij de Van den Dools zit dat heel diep. Mijn schoonmoeder heeft het kinderwerk hier twintig jaar geleden opgezet.’ Annemieke bleek er ook talent voor te hebben. Sterker nog: ‘Ik heb mijn hart eraan verloren.’
We hebben het over de Zuiderzeewijk, de oudste wijk vande stad. Er wonen zo’n 6000 mensen, die financieel en sociaal niet bepaald aan het langste eind trekken. Een kwetsbare buurt dus, waar de (kans)armoede in veel gevallen generaties lang kan doorwerken. Kerkelijke presentie is er niet. Wie een kerkdienst wil bijwonen, is dus genoodzaakt naar elders in de stad te gaan. Onder de niet-westerse migranten in de Zuiderzeewijk zijn verhoudingsgewijs nog aardig wat christenen, maar de gang naar een van de (traditionele) kerken in een andere wijk is voor hen over het algemeen geen optie.
Voetbaltafel
Kortom, vanuit missionair oogpunt werk aan de winkel! De pioniersplek Zuiderlicht – die uitgaat van de Hervormde gemeente Lelystad en door de IZB wordt begeleid – wil hier de liefde van Christus zichtbaar maken. De bedoeling is dat er een geloofsgemeenschap gaat draaien met een eigen voorganger. Vanwege de coronamaatregelen moesten de voorbereidingen hiervoor worden opgeschort, maar inmiddels is de draad weer opgepakt. De plannen die een tijd in de koelkast lagen – activiteiten gericht op ouderen/eenzamen en maaltijden voor iedereen – kunnen inmiddels verder worden uitgewerkt. Eén onderdeel staat al jaren als een huis: het kinderwerk.
Daarvan is Annemieke dus de drijvende kracht, al benadrukt ze, bescheiden als ze is, dat ze het samen doet met de rest van het (vrijwilligers)team. Elke zaterdagochtend komen enkele tientallen kinderen verwachtingsvol naar het wijkcentrum Zuiderzee. Het
programma dat hen daar wordt aangeboden, is even simpel als doeltreffend. Ze luisteren naar een bijbelverhaal, dat wordt ingeleid met een kort toneelstukje, waarin een paar kinderen een rol krijgen. Zodoende kunnen ze de boodschap spelenderwijs goed oppikken.Verdere ingrediënten: spelletjes, liedjes zingen, knutselen, drinken plus wat lekkers en tot slot binnen (bijvoorbeeld rond de inmiddels krakkemikkige
voetbaltafel) of buiten spelen. Soms is er iets extra’s, zoals een pannenkoekenfestijn.
Toen haar eigen kinderen nog klein waren, nam Annemieke hen altijd mee naar de kinderclub. ‘Ik vond het goed voor hun ontwikkeling, en het was ook belangrijk dat ze zich ervan bewust waren dat het niet overal zo fijn is als wij het hier thuis hebben.’
Liefdevolle aandacht
Je zou het kinderwerk, of het nu om de ‘gewone’ zaterdagochtenden gaat of de VakantieBijbelClub in de zomer, in een paar woorden kunnen samenvatten: veel liefdevolle aandacht. De kinderen merken dat de vrijwilligers er met hart en ziel bij betrokken zijn. ‘Ze voelen dat we van ze houden.’ Het is dan ook niet verwonderlijk dat sommigen die qua leeftijd al zouden moeten afzwaaien, toch nog blijven komen. ‘Normaal gesproken nemen ze met 12 jaar afscheid, als ze van de basisschool gaan. Dan
krijgen ze een dagboek mee en vanaf dat moment mogen ze wel komen, maar dan als hulpje van de leiding. Ik herinner me een jongen van 12, die op het speciaal onderwijs zat, best veel problemen had. Maar hij voelde zich hier zo thuis! Zijn moeder vroeg: mag hij hier blijven komen? Natuurlijk mocht dat! Af en toe komen er ook jongeren die inmiddels in de eerste of tweede van het voortgezet onderwijs zitten, een praatje maken.‘
Maar ook als de kinderen eenmaal uit beeld zijn, is het natuurlijk niet einde verhaal. Het is de diepe wens van Annemieke en de andere leden van het team dat deze kinderen iets meekrijgen voor hun verdere leven. ‘De liefde van God staat centraal. De boodschap die wij hen meegeven: God is er, ook voor jou, je kunt altijd met Hem praten. Dat is heel belangrijk want veel kinderen komen uit moeilijke, onveilige thuissituaties. Je kuntdan bijvoorbeeld denken aan gezinnen waar sprake is van occultisme.’
Vrouwen
Een andere doelgroep zijn de vrouwen in de wijk. Ook dat deel van het missionaire werk stond vanaf het voorjaar van 2020 noodgedwongen op een laag pitje. Met een klein groepje is steeds contact gehouden, hopelijk worden dat er in de toekomst meer. ‘De eenzaamheid onder hen is groot. Het gaat voornamelijk om autochtone vrouwen van rond de 60, met erg weinig financiën. Mede als gevolg van een ongezonde leefstijl zijn velen er fysiek niet al te best aan toe. Het is niet uitzonderlijk dat ze op die leeftijd al in een scootmobiel zitten…’
Om meer kinderen en volwassenen te kunnen bereiken, zijn uiteraard ook meer vrijwilligers nodig. ‘Momenteel kan ik het rooster net rondbreien. Gelukkig kregen we
positieve reacties van een aantal ondersteunende gemeenten. Heel mooi, op onze vraag om fondsen lieten ze weten dat ze ons niet alleen willen steunen met geld, maar ook met vrijwilligers.’